کد مطلب:236848 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:262
مکارم اخلاقی آن حضرت
شیخ صدوق از ابراهیم بن العباس نقل می كند؛
(ندیدم حضرت) امام رضا علیه السلام:
- به كسی با كلام خویش جفا كند؛
- كلام كسی را قطع كند تا فارغ شود؛
- خواسته كسی را تا آنجا كه مقدور او بود برنیاورد؛
[ صفحه 41]
- در حضور كسی كه با او نشسته بود پا دراز كند؛
- در مجلس در مقابل كسی كه با او نشسته بود تكیه نماید؛
- به یكی از موالی و غلامان خود بد بگوید و فحش دهد؛
- آب دهان خود را دور افكند؛
- در خنده ی خود قهقه كند؛ بلكه خنده ی او تبسم بود؛
و چون سفره ی غذا پهن می نمودند همه ی غلامان دربارن و میرآخور، سر سفره می طلبید و با آنها غذا میل می فرمود.
- شیخ كلینی از سلیمان جعفری روایت كرده؛
در خدمت امام رضا علیه السلام در كاری بودیم، چون خواستم به منزلم بروم، فرمود: «برگرد و امشب نزد من بمان.» پس با آن حضرت وقت غروب داخل خانه رفتیم؛ دید كه غلامان مشغول كار می باشند (محل كاری برای ساختن طویله ستوران) و دید فرد سیاهی كه جزو غلامان نیست با آنها كار می كند، فرمود: «او كیست با شما؟» گفتند: كمك می كند ما را و ما چیزی به او می دهیم. فرمود: «مزدش را معین نموده اید؟» گفتند: نه این مرد، هر قدر به او بدهیم، راضی می شود. پس آن حضرت سخت خشمناك شدند و تازیانه به آنها زدند. من گفتم: فدایت شوم، چرا خودتان را اذیت می كنید؟ فرمودند: «مكرر آنها را از این كار نهی كرده ام؛ مگر اینكه مزدش را معین نمایند؛ بدان اگر كسی برای تو بدون معین كردن مزدش كار كند، اگر سه برابر اجرتش به او بدهی او گمان می كند كه تو كم
[ صفحه 42]
داده ای و اگر مزدش را معین نمایی و مزدش را به او بدهی از تو به خاطر اینكه به او وفا كردی تشكر می كند و اگر از مزدش زیادتر به او بدهی آن را زیاد می داند اگر چه یكحبه باشد.
(ندیدم حضرت) امام رضا علیه السلام:
- به كسی با كلام خویش جفا كند؛
- كلام كسی را قطع كند تا فارغ شود؛
- خواسته كسی را تا آنجا كه مقدور او بود برنیاورد؛
[ صفحه 41]
- در حضور كسی كه با او نشسته بود پا دراز كند؛
- در مجلس در مقابل كسی كه با او نشسته بود تكیه نماید؛
- به یكی از موالی و غلامان خود بد بگوید و فحش دهد؛
- آب دهان خود را دور افكند؛
- در خنده ی خود قهقه كند؛ بلكه خنده ی او تبسم بود؛
و چون سفره ی غذا پهن می نمودند همه ی غلامان دربارن و میرآخور، سر سفره می طلبید و با آنها غذا میل می فرمود.
- شیخ كلینی از سلیمان جعفری روایت كرده؛
در خدمت امام رضا علیه السلام در كاری بودیم، چون خواستم به منزلم بروم، فرمود: «برگرد و امشب نزد من بمان.» پس با آن حضرت وقت غروب داخل خانه رفتیم؛ دید كه غلامان مشغول كار می باشند (محل كاری برای ساختن طویله ستوران) و دید فرد سیاهی كه جزو غلامان نیست با آنها كار می كند، فرمود: «او كیست با شما؟» گفتند: كمك می كند ما را و ما چیزی به او می دهیم. فرمود: «مزدش را معین نموده اید؟» گفتند: نه این مرد، هر قدر به او بدهیم، راضی می شود. پس آن حضرت سخت خشمناك شدند و تازیانه به آنها زدند. من گفتم: فدایت شوم، چرا خودتان را اذیت می كنید؟ فرمودند: «مكرر آنها را از این كار نهی كرده ام؛ مگر اینكه مزدش را معین نمایند؛ بدان اگر كسی برای تو بدون معین كردن مزدش كار كند، اگر سه برابر اجرتش به او بدهی او گمان می كند كه تو كم
[ صفحه 42]
داده ای و اگر مزدش را معین نمایی و مزدش را به او بدهی از تو به خاطر اینكه به او وفا كردی تشكر می كند و اگر از مزدش زیادتر به او بدهی آن را زیاد می داند اگر چه یكحبه باشد.